Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

πακέτα

Όσο για τ' άλλα.... η εφορία πάλι σε θυμήθηκε!
Είμαι για κει, πάλι....
Ευτυχώς είναι κι ο Άγιος Νεκτάριος εκεί δίπλα και θα λύσω και τις υπόλοιπες απορίες μου...
Όλα είναι μια αλυσίδα.... τελικά.
Μέσα και τ' όνειρο το χθεσινό και το παλιότερο...

Βίγλα - Πλώρη Τεύχος 5


Από την βίγλα -πλώρη Ιουνίου 2012, τεύχος 5, παππού και τον Κώστα Λιάπη. Μ' αυτή και μόνο την ανακοίνωση, χτύπησε το τηλέφωνο και κόντεψα να χάσω την εκτίμηση ενός ανθρώπου που πολύ κι εγώ εκτιμώ και αγαπώ. Θα του έστελνα το δικό μου, αλλά του έστειλα το δειγματολόγιο. Η γνώμη του είναι σαν χιλιάδες αναγνώστες!

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Στεγνώνοντας... με την Χαρούλα Ηλία Φράγκου




 Στεγνώνοντας... με την Χαρούλα Ηλία Φράγκου, στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ.

Υγ. Ξέρω παππού, πως και οι φίλοι σού την φέρνουν πισώπλατα... μα, πλάτη με πλάτη, έχει διαφορά...
Αυτή είναι η πλάτη της Χαρούλας.
Νόμιζα πως το είχε ξεχάσει, μα μού την "φύλαγε", καλώς!
Να 'ναι, καλά!
Γέμισε η μέρα μου Χαρούλα, σήμερα!...

Του ποταμού και της θάλασσας...



...Μόνο αυτό το τραγούδι... και δυνατά... πολύ δυνατά, παππού, μπόρεσε να σταματήσει τα νερά που ξεχύθηκαν καταπιεσμένα στην σημερινή μέρα μου...

Η Χαρούλα Φράγκου άνοιξε απρόοπτα και με χειρουργική τεχνική το φράγμα της ψυχής μου, σήμερα και μ' έπνιξε μ' ένα ξεχωριστό τρόπο λύτρωσης...
Κόσμε χρυσέ, εγώ θα σε κερδίσω, έστω και πνιγμένη, έστω και βοηθούμενη απ' το σωσίβιο της μεγαλοψυχίας των λίγων καλών κολυμβητών που υπήρχαν και θα υπάρχουν δίπλα στη ζωή μου και στο ποτάμι της.

Χαρούλα Φράγκου, "Σ' ευχαριστώ, Σ' ευχαριστώ..."!
Μείνε Καλή Ναυαγοσώστρια, μείνε εκεί ψηλά στο θεωρείο σου, μείνε όπως είσαι, σε παρακαλώ, σ' επιφυλακή, μείνε να σε βλέπω εκεί στη θέση σου, να μη φοβάμαι τα μεγάλα στριμώγματα του ποταμού, να μη φοβάμαι να κολυμπήσω, να μη φοβάμαι το τσάκισμα των βράχων, να μη φοβάμαι τα λασπόνερα, τις όχθες, τους γκρεμούς, να κολυμπάω, να επιπλέω, ώσπου να φτάσω να ξεχυθώ στη θάλασσα, εκεί που όλα τα νερά ενώνονται και γίνονται ένα...

"Ευχαριστώ, Σε!" έμψυχη ΘΕΣΣΑΛΙΑ που φιλοξένησες άπειρες φορές τις μεγάλες συγκινήσεις μου και Στάσεις της ζωής μου!
Να 'ναι μακρύς ο δρόμος σου κι ολόφωτες οι Στάσεις σου, για όλο τον κόσμο, χωρίς κανένα τέρμα!...

Αγαπημένε μου Παππού- Πατέρα, σήμερα, ήθελα να πάω στο χωριό, να κρυφτώ στα γαλαζοπράσινα χρώματά του...
Δεν πήγα. "Πολύχρωμα" εμπόδια με κράτησαν εδώ και κολυμπάω ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, συγκινημένη, ακριβά πλρωμένη και φορτωμένη, αδύναμη να κολυμπήσω σε πραγματικά θαλασσινά νερά.
Σήμερα μετράει το πιο δυνατό μου μπάνιο και η βαθύτερη βουτιά στα έσω μου... μα και στα έξω μου, χάρη της Χαρούλας!
 Για την ψαριά μου, απόδειξη δεν έχω, ακόμα! Θα φτάσει αργά η εφημερίδα στα χέρια μου.
Έφτασαν όμως, οι φωνές και δυο απαγγελίες.
Την πρώτη την διέκοψα απ' την αρχή, γιατί γρατζωνούσε...
Ήταν του άντρα μου.
Η δεύτερη, υπήρξε και η πρώτη.
 Ήταν της Χαρούλας.
Χάιδευε τ' αυτιά της ψυχής, κι εκείνα τα παλιά γνώριμα κορίτσια κολύμπαγαν μαζί σε μπλε θάλασσες...
"Το κατά δύναμιν" της κάθε μιας.
(Η δική μου ιντερνετική δύναμη λύγισε στην ενημέρωση του blog της Χαρούλας, μα εκείνη ξέρει πως να βρίσκεται πάντα, πολύ μπροστά!... Κάποια στιγμή, μελλοντική, ελπίζω πως θα την φτάσω, τουλάχιστον στην ενημέρωση!... Θέμα "φραγμάτων", Χαρούλα μου! Εσύ, ξέρεις!)

 

Υγ. Η φλόγα του καντηλιού μου με καλεί.

Ώρες με κοιτάζει και τρεμοπαίζει κι εγώ σιωπώ, θέλοντας να δω πόσο θ' αντέξει.
"Ήρθε η ώρα ν' αλλάξεις το φυτιλάκι", νοιώθω ότι μου λέει ο Άγιος Εφραίμ, μαζί με τόσα Άλλα... "Ευχαριστώ, ΣΕ, Άγιε Εφραίμ!..."

Υγ. 2, ώρα 6 απογευματινή...

Στεγνώνοντας με την Χαρούλα, εδώ!
 

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Κώστας Λιάπης



"Πατέρα", σήμερα "μίλησε" ο Κύριος Κώστας Λιάπης στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ!
Εγώ... ότι και να συμπλήρώσω, θα είναι άχρηστο...

Κρατάω μόνο στίγματα της ημέρας:
Σήμερα εδώ στη γη, γιορτάζουμε τους πατεράδες.
Σήμερα εδώ στην Ελλάδα, έχουμε εκλογές.
Σήμερα... απ' εδώ κάτω, απ' τη γη, έρχεται κοντά σου ένα συγγενικό και αγαπημένο σας πρόσωπο.
Σήμερα, απ' εδώ κάτω που σου γράφω, είμαι συγκινημένη και λυπημένη μαζί.
Σήμερα είναι μια μέρα πολύ "γεμάτη" από ποικίλα και μπερδεμένα συναισθήματα.
Σήμερα, εκεί πάνω, δεν ξέρω πως νοιώθετε...

Ο πατέρας - Παντελής Θαλασσινός (Lyrics)

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ναι!

Εσύ, παππού, θα περιμένεις ως την Κυριακή που γιορτάζεις, ως πατέρας!
Ναι;

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Στης Ψυχης το Παρακατω. . . Δημήτρης Μητροπάνος.

Νίκος Διαμαντάκος


Εδώ μου βγήκε κι ένα "Αχ!" μαζί με την εικόκα! Αναστεναγμός! Ο Δάσκαλός μου! Τι να εξηγώ τώρα, γιατί μου βγήκε; Από που να ξεκινήσω; Απ' το Λεύκωμα, απ' το ότι δεν διάβαζα όταν έπρεπε, άστα να πάνε!Στην άλλη ζωή, δάσκαλε, θα παραμείνω και η πρώτη μαθήτρια, γιατί μετά χάλασα... Νίκος Διαμαντάκος, το όνομά του! Κι αυτός με συγκίνησε, πολύ! Του τηλεφώνησα και είπαμε περισσότερα, σχετικά με το άγχος που δεν το θέλεις, αλλά στο φέρνουν τα προβλήματα της ζωής, εκτός αν είσαι αναίσθητος και για τις νουβέλες που δεν έχει κανένα νόημα, το να γεννηθούν από μένα, μόνο και μόνο για να αποδείξω στον κόσμο, αν μπορώ να γράψω αλλιώς ή όχι. Υπάρχουν τόσοι μορφωμένοι και ξεκούραστοι συγγραφείς για να το κάνουν, γιατί να ταλαιπωρούμαι και να ταλαιπωρώ τον κόσμο κι εγώ; Εκείνο που δεν του είπα είναι, ότι σ' εκείνο το "Μακάρι" τελειώνει το είδος, οι γυναίκες ξύπνησαν, τέλος Υπομονής,δύσκολο να πραγματοποιηθεί! Είπαμε και για τα δικά του σχέδια, χάρηκα, γιατί τα δικά του βιβλία έχουν άλλη αξία, τι να ξαναλέμε τώρα; Είμαι πολύ υπερήφανη για τον δάσκαλό μου! Φτάνει!

ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ



ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ
Χωρίς λόγια. Δε μπορούσα να μη στείλω εκεί!

Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος

Τον κύριο Βασίλη Αναγνωστόπουλο τον ήξερα από παλιότερα, από άλλες εκδηλώσεις, μα με αφορμή τον Βασίλη Μητσάκη και τις εκδηλώσεις τους, τον γνώρισα περισσότερο και τον θαύμασα πολύ!

Γι' αυτό λοιπόν, του χάρισα κι ένα βιβλίο μου, για να με θυμάται κι αλλιώς, εκτός από φωτογράφο!

 Η τιμή του να μου απαντήσει με βιβλίο του και μάλιστα με "Το θέατρο σκιών" στην περιοχή της Καρδίτσας, ήταν το καλύτερό μου!

Το συγκινητικότερο ήρθε μ' ένα τηλεφώνημά του, άλλη μέρα, με μια πολλή τιμητική πρόταση για μένα, που έπρεπε δυστυχώς να αρνηθώ, γιατί ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτούμενες υποχρεώσεις, για πολλούς λόγους, τους οποίους και του εξήγησα.

Με σκλάβωσε η εκτίμησή του!

Μου φτάνει και μου περισσεύει, δεν με νοιάζει, αν θα βρει χρόνο να διαβάσει το βιβλίο μου! Προτιμώ να τον διαθέσει στο να γράψει τα δικά του, να στηρίξει νέους και παλιούς συγγραφείς κι εγώ θα βρω χρόνο στο μέλλον να διαβάσω και τα υπόλοιπα δικά του!
Να 'ναι γερός και τόσο δοτικός, έτσι, πάντα!

Πάμε και στην βιβλιοπαρουσίαση:

Το θέατρο Σκιών
και οι δημιουργοί του
στην περιοχή ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Β. Δ. Αναγνωστόπουλος

Βόλος 2011

Εκδόσεις εργαστηρίου λόγου και πολιτισμού (κατεύθυνση λογοτεχνίας) Πανεπιστημίου ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ



Κώστας Λιάπης


Τι μπορώ να πω εγώ, για τον Κύριο Κώστα Λιάπη;
Παρέδωσε με τα ίδια του τα χέρια το γράμμα του στον άντρα μου, ενώ είχε και γραμματόσημο, για να μην καθυστερήσει η ενημέρωσή του, ότι χάρηκε που το παρέλαβε!
Μεγάλη ανωτερότητα!
Κάποιοι ταλαντούχοι και αξιόλογοι Άνθρωποι, δε θα χάσουν ποτέ το Ύψος τους, γιατί απλά, το έχουν μέσα τους!
Τον "Ευχαριστώ" και υποκλίνομαι! Δεν θα με πειράξει, αν δεν το διαβάσει ποτέ! Ξέρω πόσο πολύτιμος του είναι ο χρόνος του! Εμένα απλά, ΜΕ ΧΟΡΤΑΣΕ!

Τελικά...

Άργησα, αλλά λέω να χορέψω για σένα, απόψε, πατέρα!
Ξέρω ότι έχω καθυστερήσει πολύ, όσον αφορά το βιβλίο σου. Μάλλον ήρθε σε ακατάλληλη στιγμή, αλλά μάλλον, έτσι έπρεπε και να γίνει!
Για όλα πάντα θα υπάρχει κάποιος λόγος. Δεν εξηγείται αλλιώς!
Ότι πιο απρόοπτο μπορούσε να συμβεί, συνέβει αυτή την εποχή!
Δεν θα αραδιάσω τα δικά μου προβλήματα, οι εκλογές και η οικονομική ανασφάλεια μόνο, φτάνει!
Έτσι λοιπόν, βρέθηκαν 50 βιβλία σου στην κυκλοφορία, έτσι, γιατί εγώ το θέλησα. Τόσα λίγα. Της μάννας ήταν πολύ περισσότερα (τα πρώτα) και πάλι θυμάμαι πως υπήρξαν στιγμές που ήθελα να τα μαζέψω.
Έτσι συμβαίνει όταν ανοίγεις την καρδιά σου σε πολλούς. Μετά, για κάποιους μπορεί και να μετανοιώνεις, αλλά το λάθος σου το έχεις ήδη κάνει.
Έτσι είναι παππού! Ευτυχώς, με σένα, λειτούργησα καλύτερα, πιστεύω. Ήταν άλλωστε, τόσα λίγα!
Νοιώθω άσχημα για κάποιους ανθρώπους που αγαπάω και εκτιμάω, και δεν είχα να τους δώσω, μα έχει ο Θεός! Σ' ένα καλύτερο μέλλον, θα το έχουν κι αυτοί, για να μας θυμούνται.
Πάμε παρακάτω. Απ' τα άτομα στα οποία χάρισα (λεφτά δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσω να πάρω από βιβλία - ακόμα το θεωρώ "πούλημα") κάποιοι ήδη το διάβασαν και μου τηλεφώνησαν ή μου έγραψαν, κάποιοι άλλοι δεν βρήκαν τον χρόνο, στο μέλλον! (Είμαι και πολυλογού, θέλει τον χρόνο του!)
Πάντως, μην περιμένεις κριτικές! Οι άνθρωποι των γραμμάτων που το χάρισα είναι μετρημένοι, δεν προλαβαίνουν όλοι να με διαβάσουν, έχουν τα δικά τους και οι απλοί, οι άλλοι, δεν γράφουν! Μόνο αισθάνονται και μας αγαπάνε!
Μας περισσεύει! Τι λες;

Α! Να σου πω το καλύτερο!
"Τελικά, έχεις ταλέντο!" είπε η Χ!
Απίστευτη!
Της πήρε 15 χρόνια να το ξεστομίσει!

Και τ' άλλο:
"Μα, τι ωραίο βιβλίο! Δεν το χορταίνω! Δε θέλω να το τελειώσω! Έχω διαβάσει τόσα βιβλία, μα αυτό, μ' αρέσ' πολύ! Πολύ ρε παιδάκι μ'!"

Και τ' άλλο:
"Μα είναι τόσο τρυφερό!...Κι έκλαιγα. Έκλαιγα...."
"Μα, γιατί έκλαιγες; Αφού γράφει αστεία!"
"Και γι' αυτά έκλαιγα..."

"Κατερίνα, διάβασα το διαφημιστικό! Το πήρα απ' τον άντρα σου. Μη φοβάσαι! Δεν το τσαλάκωσα! Μα, μ' άρεσε τόσο πολύ! Πώς μπορείς και τα γράφεις; Εγώ, ενώ τα σκέφτομαι, δεν μπορώ!"

"Κατερίνα μου, έμεινα στη στάση του Μητροπάνου!"
(Εκεί θα είναι ακόμα! Είναι να μη μείνεις!)

"Μα, γιατί αργεί;"
"Γιατί γύρισε πίσω! Λάθος διεύθυνση έγραφες!"
(Άντε κι άλλο γραμματόσημο! Το βγάλαμε το μεροκάματο! Τι να το κάνω όμως; Τ' αγαπάω!"


Απίστευτος ο απλός ο κόσμος και τόσο αυθόρμητος!

Ο γραμματισμένος;

"Άσε με να το χορτάσω! Δε θέλω να το καταπιώ! Θέλω να το απολαύσω!"

"Δεν προλαβαίνω, θα το διαβάσω το καλοκαίρι στην θάλασσα!"

"Θα το διαβάσω το Σαββατοκύριακο!"

"Το διαβάζω τώρα. Έλα εδώ κυρία μου, εσύ, μεγάλη συγγραφέα! Μα τι ροή είναι αυτή; Τι καλό..."
"Διάβασ' το, μη με ζαλίζεις στα τηλέφωνα!"


"Κατερίνα, σε διαβάζω! Γράφω την φράση σου: ".... στο τραπέζι με δόλωμα την αγάπη!"

Γι' αυτό σου λέω, παππού! Όλοι κάπου μείνανε! Δύσκολες οι εποχές για αναγνώσεις!

Α! Και η Ελένη Γκίκα το διάβασε! Μου έβαλε λέει "10 με τόνο", κι έτσι δεν βγήκα έξω απ' την αίθουσα που της είχα ζητήσει! (Σε σχόλιο του Φεισμπουκ) Άλλωστε, η Ελένη το είχε διαβάσει χειρόγραφο εδώ και 3 χρόνια που της το είχα στείλει και τότε μου είχε πει: "Χίλιες φορές ανώτερο απ' το μάννα!" Τώρα που το είδε και διορθωμένο, σίγουρα θα της άρεσε! Δεν μπορεί! Γράφει τόσα μέσα γι' αυτήν, κι ας έκοψα άλλα τόσα! (Πολλά τα λεφτά, Άρη, ανά 16σέλιδο!Δε βγαίνει! εδώ κόπηκαν σελίδες και σελίδες!)

Η Γιώτα Σπανού, έγραψε, τα ξέρεις! Πάντα πρώτη!
Ο Νίκος Ντακάκης, τα ξέρεις!Λεβέντης!
Ο Γιάννης Τσίγκρας, τα έμαθες! Φίλτατος και ΣΟΦΟΣ!
Ότι ξέχασα, κι ότι προκύψει, θα στο πω.

Πάμε τώρα στα γραμμένα!

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Του Γιάννη Τσίγκρα


Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012

Του Γιάννη Τσίγκρα και ολόδικό μου!

Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ Πέμπτη 31 Μαίου 2012 σελίδα 30


Βιβλιοπαρουσίαση
ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΟΑΝΕΣ ΤΩΝ ΣΤΡΟΥΘΙΩΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΦΩΣ
Ο κάθε λογοτέχνης, ακόμη κι εκείνος που, δημοσιογραφικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυγραφότατος, δεν είναι παρά ο δημιουργός του ενός και μόνον  έργου. Της μιας «αυτοβιογραφικής» πολυειδούς αναφοράς που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα ή μιαν εποχή που εκείνος ζει ή θα’ θελε να ζήσει .
Από τον πολυγραφότατο Ντοστογιέφσκι του οποίου, κατά τον Κωστή Παπαγιώργη,  επιδίωξη είναι, σ’ όλα του τα έργα να παρουσιάσει  ένα  Χριστό  (  πρίγκιπας Μίσκιν,  Αλεξέι Καραμάζοφ, Λίζα του «Υπογείου» ) έως το  συγγραφέα του μοναδικού όντως, πολύχρωμα τρελού βιβλίου, «Κάτω από το Ηφαίστειο»,  Μάλκολμ Λόουρυ.
Αλλά και στα καθ’ ημάς ποιητικά, για παράδειγμα, η πολύτομη μυθολογία του σεφερικού νόστου, δεν αναφέρεται περισσότερο στον Έλληνα και στην Ελλάδα, ως τρόπο ζωής , απ’ όσον το μοναδικό βιβλίο του Νίκου Γκάτσου, η «Αμοργός».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, κατά τη γνώμη μας, ίδιον του ειλικρινούς δημιουργού, είναι η εμμονή στη μεταποίηση μιας ζωής- της ζωής του- σε Τέχνη. .
Η  κα. Κατερίνα Παπαθεοδώρου,  ένας άνθρωπος απόλυτα, στην όποια προσφορά του, έντιμος, παρουσιάζει στο τελευταίο της μυθιστόρημα ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ. μια ακόμη, «ημερολογιακή μυθοπλασία»
Δικό της επαναλαμβανόμενο μοτίβο, η σχέση της με τον ανήμπορο, συγγενικό της άνθρωπο, του οποίου η αναγκαστική ενασχόληση των ημερών, που συνήθως ονομάζουμε τελευταίες,  είναι να βλέπει από ένα παράθυρο, τον «γαλάζιο προορισμό» όλων μας- τον Oυρανό.
Όλα τα, μέχρι σήμερα, μυθιστορήματα της κας Κατερίνας Παπαθεοδώρου  έχουν αυτό τον ημερολογιακό χαρακτήρα. Είναι η μόνη  συγγραφέας που γνώρισα, η οποία, χωρίς να καταγράφει τη συγκεκριμένη λέξη, αυτοαναλύει- ή, καλύτερα, διαλύει - το «εγώ» της. Το εγώ που προτάσσουμε οι περισσότεροι, στις που θυμίζουν το ποίημα-τοιχογραφία σύγχρονου ποιητή, συνεντεύξεις μας: «- Δε θα’θελα να το πω, αλλά  κάπου εκεί υπάρχω ιστορημένος κι εγώ, κρατώντας το κομπολόι των παθών μου».
Η  κα. Κατερίνα Παπαθεοδώρου  αγαπάει, περιγράφοντας κι αθανατίζοντας τους ανθρώπους που σημάδεψαν τη δική της ζωή: Κυρίως τη μάννα της σε αρκετές εκδόσεις: ΜΑΝΝΑ ΜΕ ΔΥΟ Ν- ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑΝ ΠΑΙΔΙΑ- ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΕ 2 Ν (συμπληρωμένη έκδοση)-  Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑ- ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΝΑ- εκδόσεις Καλυδών..
Η πρωτοτυπία, σ’ ένα μεγάλο μέρος του τελευταίου της μυθιστορήματος, βρίσκεται  στην επιλογή του αφηγητή. Κάπου, αντί προσώπου, αφηγείται ένας καθρέφτης. Όχι το είδωλό της εικονιζόμενης (το οποίο, στο κάτω – κάτω, δεν είναι πάντα αληθινό) αλλά το πλαίσιο που παρατηρεί. Υποθέτω για να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη η αλήθεια της προσέγγισης. Ένα δεύτερο πρόσωπο που αφηγείται  και περιγράφει τη ζωή εκείνης την οποίαν εικονίζει.
Μ’ αυτό τον τρόπο, το ημερολογιακό στοιχείο όσων δεν γνωρίζουν την ιστορία, θυμίζει την, από ταπεινοφροσύνη  κυρίως, παραπλανητική αυτοαναφορά, παλαιών ασκητών οι οποίοι  μιλούσαν για τον εαυτό τους σα να για κάποιο   ξένο.
Αλλού πάλι, σωπαίνει ο-κατά την έκφραση της Κατερίνας Παπαθεοδώρου,- μαρτυριάρης καθρέφτης και οι αναγνώστες διαβάζουν αυτούσια ημερολογιακά φύλλα από τη ζωή της τρυφερής πεζογράφου μας, σελίδες που αναφέρονται στις τελευταίες κυρίως μέρες, από τη ζωή του πεθερού της, μέρες που μοιράστηκε μαζί του.
Το ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ  παραπέμπει σε μιαν αναχώρηση σε κάποια στιγμή που οι χοάνες των στρουθίων γεμίζουν από φως. Ώρα κατάλληλη, ακριβώς επειδή  «ο θάνατος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο φόβος του θανάτου», ο, κατά βάθος ακατανόητος φόβος, για το πέρασμα στο Επέκεινα, δηλαδή στη Ζωή.  
Η συγγραφέας, άλλωστε, έχει συνηθίσει να απαντάει στο ερώτημα που απευθύνει ο αφηγητής της Έρημης Χώρας στον Στέτσον:
 «Ναι, τα λείψανα πάντοτε ανθίζουν».





Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012

Ακατανόητος φόβος

Ξεχωριστέ, φίλε μου, Γιάννη,
δεν ξέρω ποια τιμή σου για μένα είναι πιο μεγάλη, δηλαδή, τα μεγάλης βαρύτητας λόγια σου στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ, για το βιβλίο μου " Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..." ή η τιμή της φιλίας σου;
Λέω να τα κρατήσω και τα δυο... Τι  λες;
Η φιλία σου μου ήταν απαραίτητη πάντα στη ζωή μου, άσχετα με τα βιβλία.
Η κριτική σου όμως, σήμερα, η έκπληξη και η σύμπτωση συνάμα της ημέρας, μ' έχουν συγκλονίσει αφάνταστα και κυρίως, ήταν μια ανάσα εσωτερική που την είχα μεγάλη ανάγκη, κατά πως... φάνηκε.
Δε θα σταθώ εδώ όμως πολύ. Θέλω να σ' ευχαριστήσω από καρδιάς, για ΟΛΑ!
Αφήνω στους άλλους, στους διαβασμένους, να κρίνουν διαβάζοντάς την, αν ήσουνα υπερβολικός λόγω της φιλίας μας ή όχι, κι εγώ θα πάω παρακάτω, εκεί που στάθηκα πολύ:

"Το ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ  παραπέμπει σε μιαν αναχώρηση σε κάποια στιγμή που οι χοάνες των στρουθίων γεμίζουν από φως. Ώρα κατάλληλη, ακριβώς επειδή  «ο θάνατος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο φόβος του θανάτου», ο, κατά βάθος ακατανόητος φόβος, για το πέρασμα στο Επέκεινα, δηλαδή στη Ζωή. "

Για απάντηση "μαγείρεψα" ένα βιντεάκι που το τραγούδι λέει: "Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο και άλλο δε φοβάμαι πια". 
Εγώ συμπληρώνω και το "πολύ νωρίς"!
Από τότε... Απ' την μάννα, το φιλοσοφώ το θέμα.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι, Γιάννη. Τον πόνο και την μη αξιοπρεπή ζωή της ασθένειας, όμως, ναι, τά φοβάμαι πολύ!
Είναι καιρός, μάλλον, να κάνω "εξάσκηση" και γι' αυτά. 

Το δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ, απόψε:  
"Είναι η μόνη συγγραφέας που γνώρισα, η οποία, χωρίς να καταγράφει τη συγκεκριμένη λέξη, αυτοαναλύει- ή, καλύτερα, διαλύει - το «εγώ» της."
 Είναι η "μόνη", ευτυχώς, Γιάννη, γιατί, για να διαλύσεις το "εγώ" σου στο χαρτί, πάει να πει πως το έχεις διαλύσει και στην ζωή σου και δεν είναι ότι καλύτερο, για κάνέναν!  
Παράδειγμα προς αποφυγήν, έπρεπε να γράψεις, Γιάννη!

Το τρίτο:  

Η συγγραφέας, άλλωστε, έχει συνηθίσει να απαντάει στο ερώτημα που απευθύνει ο αφηγητής της Έρημης Χώρας στον Στέτσον: «Ναι, τα λείψανα πάντοτε ανθίζουν».

Την έρημη χώρα δεν την έχω διαβάσει (ούτε και τα άλλα - άναψες φάρο αναγνώσεων για το μέλλον), δεν πρόλαβα, γιατί μάλλον ζω σ' αυτήν... αλλά, ναι, η σημερινή σύμπτωση με την δημοσίευση της κριτικής σου, ήταν πραγματικά σαν λείψανο που άνθισε και μου απάντησε ο πεθερός μου απ' το υπερπέραν... γιατί χθες και σήμερα, πολλά τον ρωτούσα. Για να μην φορτώσω την "Κοινή θεραπεία" μας για απόψε, αφήνω για άλλη μέρα τα υπόλοιπα θέματα προς συζήτησιν... δίνοντας προταιρεότητα στις "συμπτώσεις" και στο ερώτημα:
"Μήπως όταν αυτές είναι πολλές, πρέπει να ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω;"
5 σχόλια

Της Γιώτας Στρατή - Σπανού

30 Απρ 2012



Για σενα χορευαν τα πουλια, πατερα! 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ... της κατερινας σταματιου-παπαθεωδωρου, ΒΟΛΟΣ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του ΑΥΡΙΟ...

Καλότυχοι όσοι διάβηκαν τη ζήση τη μεγάλη
έχοντας κόρη-άγγελο σιμά στο προσκεφάλι... (Υ. Στρατή)

Γνώρισα από τους πρώτους το βιβλίο της Κατερίνας, όπως και το χειρόγραφο της...
Αρχικά, είχε τον τίτλο:
"Συγγνώμη, άντρα μου που κι εγώ αγάπησα τον πατέρα σου..."
και την ανωτέρω φωτογραφία
όπου το χέρι της Κατερίνας ασφυκτιά στο σφίξιμο του άρρωστου, ογδοντάχρονου πεθερού-Πατέρα!
Και τότε, όπως και τώρα, 
στη τελική του μορφή, με τον τίτλο μεταλλαγμένο:
(Για σένα χόρευαν τα πουλιά, Πατέρα, εκδόσεις: ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, Βόλος)
της έγραψα τις αυθόρμητες εντυπώσεις μου.

Σ΄αυτό, δεν είναι γράψιμο-εκτόνωση δύσκολων στιγμών, όπως η ίδια η συγγραφέας θέλει να το παρουσιάζει...
ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΉ, ΚΟΦΤΉ ΓΛΏΣΣΑ επικοινωνεί με τα ανήλιαγα βάθη της ψυχής και δένει σφιχτό κουβάρι  λεπτομέρειες του γύρω ως και του πέρα κόσμου -όπου κάποιος άλλος ανώδυνα θα προσπερνούσε...- με μεθοδικότητα, με εμπειρία -θάλεγα- πεπειραμένου χειρουργού.
ΔΕΝ αφήνει τίποτα που να μη καταγράψει το άλλο ελεύθερο χέρι της, με τον κουρασμένο στυλό πάνω στο εκάστοτε πολυσέλιδο τετράδιο, πλάι στο ρόγχο του πεθερού-Πατέρα, πλάι σ΄ένα κορμί αδύναμο, ανήμπορο, όπου συχνά αναδύεται η τρομαχτική μυρωδιά της πτωμαϊνης...
Κι όμως! Αυτό το κάποτε λεβέντικο κορμί, όπου αντιπροσωπεύει την έλλειψη αγάπης του Πατέρα που έχασε όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, και που μοιάζει αντίγραφο του αγαπημένου της στη ζωή, άνδρα, γίνεται Αγάπη, Εφιάλτης, Έκρηξη, Λύτρωση!
Καρδιά, σκέψη, συναισθήματα, κρατά στιγμή προς στιγμή τις εναλλαγές τους, παρασέρνει σ΄ένα παραλήρημα όλα τ΄αγαπημένα τους πρόσωπα, ακόμη κι αντικείμενα...  λες και περνούν μέσα από  ένα τούνελ ανθρακωρύχων...
Γι΄αυτό -ίσως υποσυνείδητα- διαμόρφωσε την εικόνα-φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου της, κρύβοντας πίσω από μια σκιώδη ομίχλη το σφίξιμο των χεριών τους...

Εδώ, δεν θα καταγράψω αποσπάσματα από σελίδες που όταν τις διαβάζεις, τρίζουν τα δόντια σου από τ΄ανάμεικτα συναισθήματα σαν ξεπηδούν και παρασύρουν γνωστές προσωπικές αναμνήσεις...
Προτιμώ να το διαβάσετε ως το τέλος, δίχως τη δική μου ανατριχίλα, ΑΝ το αντέχετε!

Εύγε! Κατερίνα!  ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ... όπως λέτε και στην Πατρίδα.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ,
ΦΙΛΕς ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.

Από τη Νέα Υόπκη, Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα



20 ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ:

Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου! Τί δώρο ήταν αυτό, πρωινιάτικα και Πρωτομαγιάτικα; Είσαι απίστευτη!
"ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ"!
Τους τρόμαξες λιγάκι! Ε;
Ά, ρε, Γιώτα, αγαπημένη! Μούδωσες χαρά και συγκίνηση μαζεμένη και πώς θα κοιμηθώ τώρα;
Να είσαι καλά, Γιώτα μου! Γερή, να δεις δισέγγονα, τρισέγγονα και να γράφεις τα "δικά" σου και καλά λόγια και για μας, αφού σου περισσεύουν!
Δώσε αγάπη και φιλιά σ' όλους και πού 'σαι! "Σ' ευχαριστώ!" Έχεις πολλή μεγάλη καρδιά!
Φιλάκια! Πάω να το ξαναδιαβάσω,να το αντιγράψω μπας και ξυπνήσω το πρωί και μου φύγει, σαν όνειρο στο ξύπνιο!Τα ξαναλέμε!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Δεν έφυγα... Εδώ γύρω γύρω είμαι, ακόμα. Στον τόπο του εγκλήματος...
Ναι, είναι για ατσάλινα νεύρα και για όσους αντέχουν τα θρίλερ.
Βλάπτει σοβαρά τα παιδιά, τους μεγάλους, όσους αγαπούν τους μεγάλους, όσους φοβούνται τον θάνατο και τους καρδιακούς.
Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να το διαβάσουν, ελεύθερα!
Φιλάκια, Γιώτα μου! Έχεις εμβολιαστεί εσύ με το χειρόγραφο που ήταν μεγαλύτερο, οπότε... μη φοβάσαι, τίποτα!
Εγώ να δεις!Πριν 32 μέρες κράτησα και το χέρι του αδελφού μου... Εκεί να δεις πέτρα, που αυτή δε θα τη δει κανένας, γιατί δεν του έταξα βιβλίο, παρόλο που αυτός έστελνε λεφτά για να μάθω γράμματα...
Φεύγω, καλή μου, γιατί αυτά τα κεφάλαια πονάνε πολύ και δεν αντέχουν πολύ σκάλισμα. Ματώνουν.
kariatida62 είπε...
Συγκινητικό το θέμα...και όπως το γράφεις:
Καλότυχοι όσοι διάβηκαν τη ζήση τη μεγάλη έχοντας κόρη-άγγελο σιμά στο προσκεφάλι..!
Kαλοτάξιδο το βιβλίο!
Φιλιά πολλά
Dennis Kontarinis είπε...
Aγαπητή μου Υιώτα καλημέρα και καλό μήνα.
Ας μου επιτραπεί μέσα από τη σελίδα σου να στείλω κι΄εγώ στην καλή μας φίλη τις πιό όμορφες ευχές μου για μια μεγάλη επιτυχία του βιβλίου της.
Καλοτάξιδο να είναι Κατερίνα μου.
magda είπε...
Αγαπημένη μου Υιώτα
Παρουσίασες συγκλονιστικά το βιβλίο της φίλης σου Κατερίνας!
Εύχομαι κι εγώ μεγάλη κυκλοφορία στο βιβλίο της!
Σε εσένα στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου για καλό μήνα, με υγεία και χαρά!
Πολλά φιλιά
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Οι ευχές σας έφτασαν στ' αυτιά μου, παιδιά και σας ευχαριστώ απ' την ψυχή μου, για τα καλά σας λόγια!
Σε όλους σας εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σας!
Εγώ, γνωρίζοντας ότι όλα τα "σπόρια" μου ήταν 50 (μόνο), αυτή και μόνο η ανάρτηση της φίλης μου Γιώτας, που είναι και ειδική στα βιβλία, μου αρκεί!
Για κάποια βιβλία υπάρχει προσχεδιασμένη τροχαιά, λόγω βαρύτητας ή κενών αέρος...
Δεν με πειράζει. Συνήθησα. Νοιώθω ικανοποιημένη πλήρως, μ' αυτό το βιβλίο, ως συγγραφέας (ερασιτέχνης) και είμαι υπερήφανη που μπόρεσα και έκλεισα με τις φτωχές λέξεις μου το θέμα "οικογένεια" που είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ζωής για μένα!
Να μη σας κουράζω όμως!
Τα ξαναλέμε.

Γιώτα μου, στεφάνι δεν έκανες; Δε θα μας το δείξεις;

Καλό μήνα σε όλους μας!
Για όλους υπάρχει μια θέση στον ήλιο! Μην το ξεχνάτε, ποτέ!
pylaros είπε...
Αγαπητή μου Υιώτα,
καλό μήνα,
καλή Πρωτομιαγιά, εύχομαι να είναι
καλορίζικο το βιβλιο της Κατερίνας...

πάντα με αγάπη

Γαβριήλ
αχτίδα είπε...
Ήρθα για καλημέρα και μαγευτικα από το κείμενο..υπέροχη σχέση..καλοτάξιδο 'όπως λες κι εσύ..
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, νέα μέρα ξημερώνει για την Ελλάδα, μπαίνω με τ' αριστερό, έτσι για γούρι, μπας και πάμε αληθινά μπροστά!
Για άλλη μια φορά έρχομαι κυνηγημένη, γιατί εκτός απ' το τρέξιμο των δικών μου προσωπικών "κλειστών" δρόμων αυτών των ημερών, εκτός των τεντωμένων και ανοιχτών αυτιών, ν'ακούσω το "ξύπνημα" του Έλληνα και των αναλύσεων των ειδικών, διαμαρτύρονται και οι στεγνωμένες κουβέρτες μου, τα χαλιά μου και τα χάλια μου, οπότε, καταλαβαίνεις το "τρέξιμό" μου για τάξη στην αταξία...
Θέλω να σ' ευχαριστήσω για την τόσο μεγάλη τιμή, όταν μια ολόκληρη Ελλάδα αλλάζει!
Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους σου, έναν προς έναν, ιδιαιτέρως!
"Ευχαριστώ", παιδιά! Επιφυλάσσομαι!
Να είστε όλοι σας καλά! Τα καλύτερα σας εύχομαι!Συγγνώμη που η φίλη μου η Γιώτα, σας κούρασε με μένα! Ήταν ο "τρόπος" της να μου δηλώσει την αγάπη της και την συμπαράστασή της αυτές τις λίγο παραπάνω δύσκολες -για μένα- μέρες.
Τα λέμε...
Αστοριανή είπε...
Φίλες και Φίλοι Αγαπημένοι,
των εδώ σχολίων
και των τηλεφωνημάτων στο σπίτι,
με τα καλά σας λόγια και τις ευχές
για το ...νεογέννητο βιβλίο
της αγαπημένης Φίλης
Κατερίνας,

σας υπερ-ευχαριστώ!
Δεν είναι η υποχρέωση
ούτε η αγάπη στην Κατερίνα,
την Κατερίνα μας...

Είναι η απαίτηση ενός ΚΑΛΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
που ζητάει να ακουστεί
και να μοιραστεί την ανάσα του
μαζί σας...

ΥΓ.
Κατερίνα μου, συγγνώμη
για το αθέλητο λάθος μου, στον τίτλο...
Λίγο πιο κάτω, αναφέρεται ΣΩΣΤΑ!
Βλέπεις, η αλλαγή του Γκούγκλ
στο σύστημα των αναρτήσεων
μου έχει γίνει προσωρινός βραχνάς!!!!!

Σίγουρα θα επανέλθω,
Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, αυτές οι μεγάλες κουβέντες είναι για μένα;

απαίτηση ενός ΚΑΛΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
που ζητάει να ακουστεί
και να μοιραστεί την ανάσα του
μαζί σας...

Είσαι απίστευτη!

Απαίτηση; Εδώ το "έθαψα" η ίδια! Θα το ζωντανέψω όμως, στην ώρα του, γιατί ήρθε σε πολύ λάθος στιγμή.

Τα λέμε, Γιώτα μου και παιδιά!
Μη σκας για τον μπλόγγερ! Κι εγώ, αστεράκια βάζω, αφού δεν χωρίζει παραγράφους.
Δεν πάμε για καλύτερο μπλογκ, ούτε ...για καλύτερο βιβλίο, Γιώτα!

Όλα εδώ μένουν! Φιλάκια πεταχτά, πριν σου διηγηθώ τα χθεσινά και τα σημερινά!
Πάω επειγόντως για Ευχέλαιο! Δεν πάει άλλο!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, δεν το πιστεύω ότι είσαι ακόμα εκεί! Αυτή την ΤΙΜΗ, δεν ξέρω πως θα την ξεπληρώσω!
Έλα! Πες στα παιδιά πως σου κλέβει χρόνο ο εγγονός με τις αγνές "περπατησιές" του και δεν προλαβαίνεις να μπεις στο blog!
Φιλιά πολλά σε όλους σας, Γιώτα μου!
Τον παππού τον έχεις συγκινήσει ιδιαίτερα, γι' αυτό συνέχεια βρέχει!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Καρυάτιδά μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Ντένη μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Μάγδα μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γαβρίλη μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
αχτίδα μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Σε όλους σας εύχομαι ΥΓΕΙΑ και πραγματοποίηση όλων των ονείρων σας!
Αστοριανή είπε...
Κατερίνα μου,
Ευαίσθητη ΠΑΝΤΟΤΕ!
...όλα αυτά που λες κι άλλα τόσα που σκέπτεσαι!

Σήμερα, από τις 3 το απόγευμα, τρεις τεχνο...κράτες ά-τεχνοι, με μικρά διαστήματα..
με τρέλαναν!
Πήρα και ο γουίντοους επτά... και το δισκάκι ΔΕΝ μπαίνει... υποτίθεται ότι θα μου έφτιαχνε το κομπιούτερ πιο... γρήγορο, αγκομαχάει βλέπεις...
Βράσε τους! Στου κασιδιάρη το κεφάλι μαθαίνουν κι αυτοί!
Χάρηκα όμως που τους τα έδωσα στα...χέρια που λένε...
και,
μετά,
κατάφερα κι έβαλα την κάρτα του Πίτερ-Τζέϊμς, μόνη μου!!!

Χρόνια Πολλά και πάλι κι από δω, σε όλες σας-μας...
Σε φιλώ,
Υιώτα
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, "Σ'ευχαριστώ" για όλα όσα κάνεις και:
"όλα αυτά που λες κι άλλα τόσα που σκέπτεσαι!"
Δική σου η φράση!
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μαννούλες του κόσμου, με την ευχή να γίνουν γιαγιούλες και 3γιαγιούλες!!!
Η αγάπη κάνει θαύματα! Ακόμα και τεχνικούς υπολογιστών, άμα λάχει!!!

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...

Της Ζωοδόχου Πηγής ήταν παππού, όταν κράτησα στα χέρια μου τα χέρια μας...

Κόπυ με κόπους, παππού!

"Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..." - Κατερίνα Σταματίου, Παπαθεοδώρου

"Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..." Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου (Βάλ' τε και το Δεσπότη και το Δε.Στα.Πα.) ΉΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ - ΒΟΛΟΣ Εντάξει, δεν θα σας ζαλίσω με αποσπάσματα κ.λ.π., κ.λ.π. Είναι δικαίωμα και χρέος όμως, απέναντι στον εαυτό μου και "αλλού". "Ευχαριστώ" ιδιαίτερα την Μαρία Αρφέ που μου άνοιξε αυτό το παράθυρο στα όνειρα και μεσ' το καταχείμωνο της ζωής μου γεννήθηκε ένα παιδί που πολύ με παίδεψε... Θα 'θελα να το χαρίσω σε όλο τον κόσμο! Να 'ανεβώ πάνω στο βουνό και τα ρίχνω στον αέρα, κι όποιος τα πιάσει, κι αν θέλει κιόλας! Μα είναι λίγα και οι άνθρωποι που αγαπώ, πάρα πολλοί! Ας μη με παρεξηγήσουν... Με ξέρουν απ' τα προηγούμενα.Πάντα χάριζα. Απ' αυτά που έχω όμως, όλα θα τα χαρίσω! Ένα, ανά "χωριό"! Κάπως έτσι! Όσοι άλλοι το θελήσουν, (ξέρω από δύσκολες εποχές και πολύ καλά, μάλιστα!), μπορούν να το παραγγείλουν από την ΉΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ που σύντομα θα έχει και σελίδα για ιντερνετικές παραγγελίες. Τι άλλο να πω; Πώς αισθάνομαι; Η σιωπή πάντα λέει περισσότερα, κι ας είμαι εκεί πολυλογού. Προέκυψε, τότε, στις δύσκολες μέρες του πεθερού μου στο Νοσοκομείο. Εκεί που γέμιζα τις άδειες μου (μια ζωή) μπαταρίες από πατέρα.
Υγ.Ο Blogger μου πάει κόντρα με τις αλλαγές του, μα αρκεί που έφτασα ως εδώ. Δε θέλω παραπάνω γνώσεις. Παραέμαθα...