Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Του Γιάννη Τσίγκρα


Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012

Του Γιάννη Τσίγκρα και ολόδικό μου!

Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ Πέμπτη 31 Μαίου 2012 σελίδα 30


Βιβλιοπαρουσίαση
ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΟΑΝΕΣ ΤΩΝ ΣΤΡΟΥΘΙΩΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΦΩΣ
Ο κάθε λογοτέχνης, ακόμη κι εκείνος που, δημοσιογραφικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυγραφότατος, δεν είναι παρά ο δημιουργός του ενός και μόνον  έργου. Της μιας «αυτοβιογραφικής» πολυειδούς αναφοράς που διατρέχει μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή του συγγραφέα ή μιαν εποχή που εκείνος ζει ή θα’ θελε να ζήσει .
Από τον πολυγραφότατο Ντοστογιέφσκι του οποίου, κατά τον Κωστή Παπαγιώργη,  επιδίωξη είναι, σ’ όλα του τα έργα να παρουσιάσει  ένα  Χριστό  (  πρίγκιπας Μίσκιν,  Αλεξέι Καραμάζοφ, Λίζα του «Υπογείου» ) έως το  συγγραφέα του μοναδικού όντως, πολύχρωμα τρελού βιβλίου, «Κάτω από το Ηφαίστειο»,  Μάλκολμ Λόουρυ.
Αλλά και στα καθ’ ημάς ποιητικά, για παράδειγμα, η πολύτομη μυθολογία του σεφερικού νόστου, δεν αναφέρεται περισσότερο στον Έλληνα και στην Ελλάδα, ως τρόπο ζωής , απ’ όσον το μοναδικό βιβλίο του Νίκου Γκάτσου, η «Αμοργός».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, κατά τη γνώμη μας, ίδιον του ειλικρινούς δημιουργού, είναι η εμμονή στη μεταποίηση μιας ζωής- της ζωής του- σε Τέχνη. .
Η  κα. Κατερίνα Παπαθεοδώρου,  ένας άνθρωπος απόλυτα, στην όποια προσφορά του, έντιμος, παρουσιάζει στο τελευταίο της μυθιστόρημα ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ. μια ακόμη, «ημερολογιακή μυθοπλασία»
Δικό της επαναλαμβανόμενο μοτίβο, η σχέση της με τον ανήμπορο, συγγενικό της άνθρωπο, του οποίου η αναγκαστική ενασχόληση των ημερών, που συνήθως ονομάζουμε τελευταίες,  είναι να βλέπει από ένα παράθυρο, τον «γαλάζιο προορισμό» όλων μας- τον Oυρανό.
Όλα τα, μέχρι σήμερα, μυθιστορήματα της κας Κατερίνας Παπαθεοδώρου  έχουν αυτό τον ημερολογιακό χαρακτήρα. Είναι η μόνη  συγγραφέας που γνώρισα, η οποία, χωρίς να καταγράφει τη συγκεκριμένη λέξη, αυτοαναλύει- ή, καλύτερα, διαλύει - το «εγώ» της. Το εγώ που προτάσσουμε οι περισσότεροι, στις που θυμίζουν το ποίημα-τοιχογραφία σύγχρονου ποιητή, συνεντεύξεις μας: «- Δε θα’θελα να το πω, αλλά  κάπου εκεί υπάρχω ιστορημένος κι εγώ, κρατώντας το κομπολόι των παθών μου».
Η  κα. Κατερίνα Παπαθεοδώρου  αγαπάει, περιγράφοντας κι αθανατίζοντας τους ανθρώπους που σημάδεψαν τη δική της ζωή: Κυρίως τη μάννα της σε αρκετές εκδόσεις: ΜΑΝΝΑ ΜΕ ΔΥΟ Ν- ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑΝ ΠΑΙΔΙΑ- ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΕ 2 Ν (συμπληρωμένη έκδοση)-  Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑ- ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΝΑ- εκδόσεις Καλυδών..
Η πρωτοτυπία, σ’ ένα μεγάλο μέρος του τελευταίου της μυθιστορήματος, βρίσκεται  στην επιλογή του αφηγητή. Κάπου, αντί προσώπου, αφηγείται ένας καθρέφτης. Όχι το είδωλό της εικονιζόμενης (το οποίο, στο κάτω – κάτω, δεν είναι πάντα αληθινό) αλλά το πλαίσιο που παρατηρεί. Υποθέτω για να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη η αλήθεια της προσέγγισης. Ένα δεύτερο πρόσωπο που αφηγείται  και περιγράφει τη ζωή εκείνης την οποίαν εικονίζει.
Μ’ αυτό τον τρόπο, το ημερολογιακό στοιχείο όσων δεν γνωρίζουν την ιστορία, θυμίζει την, από ταπεινοφροσύνη  κυρίως, παραπλανητική αυτοαναφορά, παλαιών ασκητών οι οποίοι  μιλούσαν για τον εαυτό τους σα να για κάποιο   ξένο.
Αλλού πάλι, σωπαίνει ο-κατά την έκφραση της Κατερίνας Παπαθεοδώρου,- μαρτυριάρης καθρέφτης και οι αναγνώστες διαβάζουν αυτούσια ημερολογιακά φύλλα από τη ζωή της τρυφερής πεζογράφου μας, σελίδες που αναφέρονται στις τελευταίες κυρίως μέρες, από τη ζωή του πεθερού της, μέρες που μοιράστηκε μαζί του.
Το ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ  παραπέμπει σε μιαν αναχώρηση σε κάποια στιγμή που οι χοάνες των στρουθίων γεμίζουν από φως. Ώρα κατάλληλη, ακριβώς επειδή  «ο θάνατος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο φόβος του θανάτου», ο, κατά βάθος ακατανόητος φόβος, για το πέρασμα στο Επέκεινα, δηλαδή στη Ζωή.  
Η συγγραφέας, άλλωστε, έχει συνηθίσει να απαντάει στο ερώτημα που απευθύνει ο αφηγητής της Έρημης Χώρας στον Στέτσον:
 «Ναι, τα λείψανα πάντοτε ανθίζουν».





Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012

Ακατανόητος φόβος

Ξεχωριστέ, φίλε μου, Γιάννη,
δεν ξέρω ποια τιμή σου για μένα είναι πιο μεγάλη, δηλαδή, τα μεγάλης βαρύτητας λόγια σου στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ, για το βιβλίο μου " Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα..." ή η τιμή της φιλίας σου;
Λέω να τα κρατήσω και τα δυο... Τι  λες;
Η φιλία σου μου ήταν απαραίτητη πάντα στη ζωή μου, άσχετα με τα βιβλία.
Η κριτική σου όμως, σήμερα, η έκπληξη και η σύμπτωση συνάμα της ημέρας, μ' έχουν συγκλονίσει αφάνταστα και κυρίως, ήταν μια ανάσα εσωτερική που την είχα μεγάλη ανάγκη, κατά πως... φάνηκε.
Δε θα σταθώ εδώ όμως πολύ. Θέλω να σ' ευχαριστήσω από καρδιάς, για ΟΛΑ!
Αφήνω στους άλλους, στους διαβασμένους, να κρίνουν διαβάζοντάς την, αν ήσουνα υπερβολικός λόγω της φιλίας μας ή όχι, κι εγώ θα πάω παρακάτω, εκεί που στάθηκα πολύ:

"Το ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑ  παραπέμπει σε μιαν αναχώρηση σε κάποια στιγμή που οι χοάνες των στρουθίων γεμίζουν από φως. Ώρα κατάλληλη, ακριβώς επειδή  «ο θάνατος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνον ο φόβος του θανάτου», ο, κατά βάθος ακατανόητος φόβος, για το πέρασμα στο Επέκεινα, δηλαδή στη Ζωή. "

Για απάντηση "μαγείρεψα" ένα βιντεάκι που το τραγούδι λέει: "Παραδέχτηκα και ζωή και θάνατο και άλλο δε φοβάμαι πια". 
Εγώ συμπληρώνω και το "πολύ νωρίς"!
Από τότε... Απ' την μάννα, το φιλοσοφώ το θέμα.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι, Γιάννη. Τον πόνο και την μη αξιοπρεπή ζωή της ασθένειας, όμως, ναι, τά φοβάμαι πολύ!
Είναι καιρός, μάλλον, να κάνω "εξάσκηση" και γι' αυτά. 

Το δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ, απόψε:  
"Είναι η μόνη συγγραφέας που γνώρισα, η οποία, χωρίς να καταγράφει τη συγκεκριμένη λέξη, αυτοαναλύει- ή, καλύτερα, διαλύει - το «εγώ» της."
 Είναι η "μόνη", ευτυχώς, Γιάννη, γιατί, για να διαλύσεις το "εγώ" σου στο χαρτί, πάει να πει πως το έχεις διαλύσει και στην ζωή σου και δεν είναι ότι καλύτερο, για κάνέναν!  
Παράδειγμα προς αποφυγήν, έπρεπε να γράψεις, Γιάννη!

Το τρίτο:  

Η συγγραφέας, άλλωστε, έχει συνηθίσει να απαντάει στο ερώτημα που απευθύνει ο αφηγητής της Έρημης Χώρας στον Στέτσον: «Ναι, τα λείψανα πάντοτε ανθίζουν».

Την έρημη χώρα δεν την έχω διαβάσει (ούτε και τα άλλα - άναψες φάρο αναγνώσεων για το μέλλον), δεν πρόλαβα, γιατί μάλλον ζω σ' αυτήν... αλλά, ναι, η σημερινή σύμπτωση με την δημοσίευση της κριτικής σου, ήταν πραγματικά σαν λείψανο που άνθισε και μου απάντησε ο πεθερός μου απ' το υπερπέραν... γιατί χθες και σήμερα, πολλά τον ρωτούσα. Για να μην φορτώσω την "Κοινή θεραπεία" μας για απόψε, αφήνω για άλλη μέρα τα υπόλοιπα θέματα προς συζήτησιν... δίνοντας προταιρεότητα στις "συμπτώσεις" και στο ερώτημα:
"Μήπως όταν αυτές είναι πολλές, πρέπει να ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω;"
5 σχόλια

Της Γιώτας Στρατή - Σπανού

30 Απρ 2012



Για σενα χορευαν τα πουλια, πατερα! 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ... της κατερινας σταματιου-παπαθεωδωρου, ΒΟΛΟΣ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του ΑΥΡΙΟ...

Καλότυχοι όσοι διάβηκαν τη ζήση τη μεγάλη
έχοντας κόρη-άγγελο σιμά στο προσκεφάλι... (Υ. Στρατή)

Γνώρισα από τους πρώτους το βιβλίο της Κατερίνας, όπως και το χειρόγραφο της...
Αρχικά, είχε τον τίτλο:
"Συγγνώμη, άντρα μου που κι εγώ αγάπησα τον πατέρα σου..."
και την ανωτέρω φωτογραφία
όπου το χέρι της Κατερίνας ασφυκτιά στο σφίξιμο του άρρωστου, ογδοντάχρονου πεθερού-Πατέρα!
Και τότε, όπως και τώρα, 
στη τελική του μορφή, με τον τίτλο μεταλλαγμένο:
(Για σένα χόρευαν τα πουλιά, Πατέρα, εκδόσεις: ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, Βόλος)
της έγραψα τις αυθόρμητες εντυπώσεις μου.

Σ΄αυτό, δεν είναι γράψιμο-εκτόνωση δύσκολων στιγμών, όπως η ίδια η συγγραφέας θέλει να το παρουσιάζει...
ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΉ, ΚΟΦΤΉ ΓΛΏΣΣΑ επικοινωνεί με τα ανήλιαγα βάθη της ψυχής και δένει σφιχτό κουβάρι  λεπτομέρειες του γύρω ως και του πέρα κόσμου -όπου κάποιος άλλος ανώδυνα θα προσπερνούσε...- με μεθοδικότητα, με εμπειρία -θάλεγα- πεπειραμένου χειρουργού.
ΔΕΝ αφήνει τίποτα που να μη καταγράψει το άλλο ελεύθερο χέρι της, με τον κουρασμένο στυλό πάνω στο εκάστοτε πολυσέλιδο τετράδιο, πλάι στο ρόγχο του πεθερού-Πατέρα, πλάι σ΄ένα κορμί αδύναμο, ανήμπορο, όπου συχνά αναδύεται η τρομαχτική μυρωδιά της πτωμαϊνης...
Κι όμως! Αυτό το κάποτε λεβέντικο κορμί, όπου αντιπροσωπεύει την έλλειψη αγάπης του Πατέρα που έχασε όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, και που μοιάζει αντίγραφο του αγαπημένου της στη ζωή, άνδρα, γίνεται Αγάπη, Εφιάλτης, Έκρηξη, Λύτρωση!
Καρδιά, σκέψη, συναισθήματα, κρατά στιγμή προς στιγμή τις εναλλαγές τους, παρασέρνει σ΄ένα παραλήρημα όλα τ΄αγαπημένα τους πρόσωπα, ακόμη κι αντικείμενα...  λες και περνούν μέσα από  ένα τούνελ ανθρακωρύχων...
Γι΄αυτό -ίσως υποσυνείδητα- διαμόρφωσε την εικόνα-φωτογραφία του εξωφύλλου του βιβλίου της, κρύβοντας πίσω από μια σκιώδη ομίχλη το σφίξιμο των χεριών τους...

Εδώ, δεν θα καταγράψω αποσπάσματα από σελίδες που όταν τις διαβάζεις, τρίζουν τα δόντια σου από τ΄ανάμεικτα συναισθήματα σαν ξεπηδούν και παρασύρουν γνωστές προσωπικές αναμνήσεις...
Προτιμώ να το διαβάσετε ως το τέλος, δίχως τη δική μου ανατριχίλα, ΑΝ το αντέχετε!

Εύγε! Κατερίνα!  ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ... όπως λέτε και στην Πατρίδα.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ,
ΦΙΛΕς ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.

Από τη Νέα Υόπκη, Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα



20 ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ:

Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου! Τί δώρο ήταν αυτό, πρωινιάτικα και Πρωτομαγιάτικα; Είσαι απίστευτη!
"ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ"!
Τους τρόμαξες λιγάκι! Ε;
Ά, ρε, Γιώτα, αγαπημένη! Μούδωσες χαρά και συγκίνηση μαζεμένη και πώς θα κοιμηθώ τώρα;
Να είσαι καλά, Γιώτα μου! Γερή, να δεις δισέγγονα, τρισέγγονα και να γράφεις τα "δικά" σου και καλά λόγια και για μας, αφού σου περισσεύουν!
Δώσε αγάπη και φιλιά σ' όλους και πού 'σαι! "Σ' ευχαριστώ!" Έχεις πολλή μεγάλη καρδιά!
Φιλάκια! Πάω να το ξαναδιαβάσω,να το αντιγράψω μπας και ξυπνήσω το πρωί και μου φύγει, σαν όνειρο στο ξύπνιο!Τα ξαναλέμε!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Δεν έφυγα... Εδώ γύρω γύρω είμαι, ακόμα. Στον τόπο του εγκλήματος...
Ναι, είναι για ατσάλινα νεύρα και για όσους αντέχουν τα θρίλερ.
Βλάπτει σοβαρά τα παιδιά, τους μεγάλους, όσους αγαπούν τους μεγάλους, όσους φοβούνται τον θάνατο και τους καρδιακούς.
Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να το διαβάσουν, ελεύθερα!
Φιλάκια, Γιώτα μου! Έχεις εμβολιαστεί εσύ με το χειρόγραφο που ήταν μεγαλύτερο, οπότε... μη φοβάσαι, τίποτα!
Εγώ να δεις!Πριν 32 μέρες κράτησα και το χέρι του αδελφού μου... Εκεί να δεις πέτρα, που αυτή δε θα τη δει κανένας, γιατί δεν του έταξα βιβλίο, παρόλο που αυτός έστελνε λεφτά για να μάθω γράμματα...
Φεύγω, καλή μου, γιατί αυτά τα κεφάλαια πονάνε πολύ και δεν αντέχουν πολύ σκάλισμα. Ματώνουν.
kariatida62 είπε...
Συγκινητικό το θέμα...και όπως το γράφεις:
Καλότυχοι όσοι διάβηκαν τη ζήση τη μεγάλη έχοντας κόρη-άγγελο σιμά στο προσκεφάλι..!
Kαλοτάξιδο το βιβλίο!
Φιλιά πολλά
Dennis Kontarinis είπε...
Aγαπητή μου Υιώτα καλημέρα και καλό μήνα.
Ας μου επιτραπεί μέσα από τη σελίδα σου να στείλω κι΄εγώ στην καλή μας φίλη τις πιό όμορφες ευχές μου για μια μεγάλη επιτυχία του βιβλίου της.
Καλοτάξιδο να είναι Κατερίνα μου.
magda είπε...
Αγαπημένη μου Υιώτα
Παρουσίασες συγκλονιστικά το βιβλίο της φίλης σου Κατερίνας!
Εύχομαι κι εγώ μεγάλη κυκλοφορία στο βιβλίο της!
Σε εσένα στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου για καλό μήνα, με υγεία και χαρά!
Πολλά φιλιά
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Οι ευχές σας έφτασαν στ' αυτιά μου, παιδιά και σας ευχαριστώ απ' την ψυχή μου, για τα καλά σας λόγια!
Σε όλους σας εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σας!
Εγώ, γνωρίζοντας ότι όλα τα "σπόρια" μου ήταν 50 (μόνο), αυτή και μόνο η ανάρτηση της φίλης μου Γιώτας, που είναι και ειδική στα βιβλία, μου αρκεί!
Για κάποια βιβλία υπάρχει προσχεδιασμένη τροχαιά, λόγω βαρύτητας ή κενών αέρος...
Δεν με πειράζει. Συνήθησα. Νοιώθω ικανοποιημένη πλήρως, μ' αυτό το βιβλίο, ως συγγραφέας (ερασιτέχνης) και είμαι υπερήφανη που μπόρεσα και έκλεισα με τις φτωχές λέξεις μου το θέμα "οικογένεια" που είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ζωής για μένα!
Να μη σας κουράζω όμως!
Τα ξαναλέμε.

Γιώτα μου, στεφάνι δεν έκανες; Δε θα μας το δείξεις;

Καλό μήνα σε όλους μας!
Για όλους υπάρχει μια θέση στον ήλιο! Μην το ξεχνάτε, ποτέ!
pylaros είπε...
Αγαπητή μου Υιώτα,
καλό μήνα,
καλή Πρωτομιαγιά, εύχομαι να είναι
καλορίζικο το βιβλιο της Κατερίνας...

πάντα με αγάπη

Γαβριήλ
αχτίδα είπε...
Ήρθα για καλημέρα και μαγευτικα από το κείμενο..υπέροχη σχέση..καλοτάξιδο 'όπως λες κι εσύ..
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, νέα μέρα ξημερώνει για την Ελλάδα, μπαίνω με τ' αριστερό, έτσι για γούρι, μπας και πάμε αληθινά μπροστά!
Για άλλη μια φορά έρχομαι κυνηγημένη, γιατί εκτός απ' το τρέξιμο των δικών μου προσωπικών "κλειστών" δρόμων αυτών των ημερών, εκτός των τεντωμένων και ανοιχτών αυτιών, ν'ακούσω το "ξύπνημα" του Έλληνα και των αναλύσεων των ειδικών, διαμαρτύρονται και οι στεγνωμένες κουβέρτες μου, τα χαλιά μου και τα χάλια μου, οπότε, καταλαβαίνεις το "τρέξιμό" μου για τάξη στην αταξία...
Θέλω να σ' ευχαριστήσω για την τόσο μεγάλη τιμή, όταν μια ολόκληρη Ελλάδα αλλάζει!
Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους σου, έναν προς έναν, ιδιαιτέρως!
"Ευχαριστώ", παιδιά! Επιφυλάσσομαι!
Να είστε όλοι σας καλά! Τα καλύτερα σας εύχομαι!Συγγνώμη που η φίλη μου η Γιώτα, σας κούρασε με μένα! Ήταν ο "τρόπος" της να μου δηλώσει την αγάπη της και την συμπαράστασή της αυτές τις λίγο παραπάνω δύσκολες -για μένα- μέρες.
Τα λέμε...
Αστοριανή είπε...
Φίλες και Φίλοι Αγαπημένοι,
των εδώ σχολίων
και των τηλεφωνημάτων στο σπίτι,
με τα καλά σας λόγια και τις ευχές
για το ...νεογέννητο βιβλίο
της αγαπημένης Φίλης
Κατερίνας,

σας υπερ-ευχαριστώ!
Δεν είναι η υποχρέωση
ούτε η αγάπη στην Κατερίνα,
την Κατερίνα μας...

Είναι η απαίτηση ενός ΚΑΛΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
που ζητάει να ακουστεί
και να μοιραστεί την ανάσα του
μαζί σας...

ΥΓ.
Κατερίνα μου, συγγνώμη
για το αθέλητο λάθος μου, στον τίτλο...
Λίγο πιο κάτω, αναφέρεται ΣΩΣΤΑ!
Βλέπεις, η αλλαγή του Γκούγκλ
στο σύστημα των αναρτήσεων
μου έχει γίνει προσωρινός βραχνάς!!!!!

Σίγουρα θα επανέλθω,
Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, αυτές οι μεγάλες κουβέντες είναι για μένα;

απαίτηση ενός ΚΑΛΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
που ζητάει να ακουστεί
και να μοιραστεί την ανάσα του
μαζί σας...

Είσαι απίστευτη!

Απαίτηση; Εδώ το "έθαψα" η ίδια! Θα το ζωντανέψω όμως, στην ώρα του, γιατί ήρθε σε πολύ λάθος στιγμή.

Τα λέμε, Γιώτα μου και παιδιά!
Μη σκας για τον μπλόγγερ! Κι εγώ, αστεράκια βάζω, αφού δεν χωρίζει παραγράφους.
Δεν πάμε για καλύτερο μπλογκ, ούτε ...για καλύτερο βιβλίο, Γιώτα!

Όλα εδώ μένουν! Φιλάκια πεταχτά, πριν σου διηγηθώ τα χθεσινά και τα σημερινά!
Πάω επειγόντως για Ευχέλαιο! Δεν πάει άλλο!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, δεν το πιστεύω ότι είσαι ακόμα εκεί! Αυτή την ΤΙΜΗ, δεν ξέρω πως θα την ξεπληρώσω!
Έλα! Πες στα παιδιά πως σου κλέβει χρόνο ο εγγονός με τις αγνές "περπατησιές" του και δεν προλαβαίνεις να μπεις στο blog!
Φιλιά πολλά σε όλους σας, Γιώτα μου!
Τον παππού τον έχεις συγκινήσει ιδιαίτερα, γι' αυτό συνέχεια βρέχει!
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Καρυάτιδά μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Ντένη μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Μάγδα μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γαβρίλη μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
αχτίδα μου, "Σ' ευχαριστώ!"
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Σε όλους σας εύχομαι ΥΓΕΙΑ και πραγματοποίηση όλων των ονείρων σας!
Αστοριανή είπε...
Κατερίνα μου,
Ευαίσθητη ΠΑΝΤΟΤΕ!
...όλα αυτά που λες κι άλλα τόσα που σκέπτεσαι!

Σήμερα, από τις 3 το απόγευμα, τρεις τεχνο...κράτες ά-τεχνοι, με μικρά διαστήματα..
με τρέλαναν!
Πήρα και ο γουίντοους επτά... και το δισκάκι ΔΕΝ μπαίνει... υποτίθεται ότι θα μου έφτιαχνε το κομπιούτερ πιο... γρήγορο, αγκομαχάει βλέπεις...
Βράσε τους! Στου κασιδιάρη το κεφάλι μαθαίνουν κι αυτοί!
Χάρηκα όμως που τους τα έδωσα στα...χέρια που λένε...
και,
μετά,
κατάφερα κι έβαλα την κάρτα του Πίτερ-Τζέϊμς, μόνη μου!!!

Χρόνια Πολλά και πάλι κι από δω, σε όλες σας-μας...
Σε φιλώ,
Υιώτα
Κατερίνα δε. στα. πα. είπε...
Γιώτα μου, "Σ'ευχαριστώ" για όλα όσα κάνεις και:
"όλα αυτά που λες κι άλλα τόσα που σκέπτεσαι!"
Δική σου η φράση!
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μαννούλες του κόσμου, με την ευχή να γίνουν γιαγιούλες και 3γιαγιούλες!!!
Η αγάπη κάνει θαύματα! Ακόμα και τεχνικούς υπολογιστών, άμα λάχει!!!