"... Φεύγοντας, σύγκρινα στιγμές... Το (δικό μας ποτάμι, ο Σελινούντας) είχε στερέψει... " Μια παλαιά φιλία πετροβόλισε αναμνήσεις που κρέμονταν από έναν ιστο αράχνης...
Το άρωμα απ' τ' αγιόκλιμα με περίμενε... Σε σκέπτομαι, με αγάπη, Υιώτα Αστοριανή...
Κάποτε... όταν Έφυγε η μάννα, στο πρώτο βιβλίο, ρωτούσα: "Αν τα ποτάμια γυρίζαν πίσω, πες μου, θα γύριζες κι εσύ;" Αχ, ρε Γιώτα μου! Φιλάκια πολλά! Κι εγώ σε σκέφτομαι, αλλά δεν φτάνει! Προσαρμόστηκες; Θα ρθω να μάθω νέα σου τώρα, γιατί μετά...
(εύκολο, νομίζεις, να βρω παλιούς κωδικούς;) Έχω καιρό να πάω στο Γηροκομείο. Η ξύλινη δεν υπάρχει πια, τίποτα (γενικώς), δεν είναι ίδιο. Αιωνία η μνήμη σου, παππού! Και της γιαγιάς και της μαμάς και του αδελφού και ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ, είστε ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ και μας "βλέπετε"!...
"... Φεύγοντας, σύγκρινα στιγμές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο (δικό μας ποτάμι, ο Σελινούντας) είχε στερέψει... "
Μια παλαιά φιλία πετροβόλισε αναμνήσεις που κρέμονταν από έναν ιστο αράχνης...
Το άρωμα απ' τ' αγιόκλιμα με περίμενε...
Σε σκέπτομαι,
με αγάπη,
Υιώτα
Αστοριανή...
Κάποτε... όταν Έφυγε η μάννα, στο πρώτο βιβλίο, ρωτούσα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν τα ποτάμια γυρίζαν πίσω,
πες μου,
θα γύριζες κι εσύ;"
Αχ, ρε Γιώτα μου!
Φιλάκια πολλά!
Κι εγώ σε σκέφτομαι, αλλά δεν φτάνει!
Προσαρμόστηκες;
Θα ρθω να μάθω νέα σου τώρα, γιατί μετά...
Στο παρά 3! Να μείνει η χθεσινή και η σημερινή ημερ. παππού! 3 και 4 Ιούνη 2019
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://katerinadestapa.blogspot.com/2019/06/blog-post.html
Η μανόλια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ γέφυρες γκρεμίστηκαν...
Τίποτα δεν είναι ίδιο. Έχω καιρό να πάω.
(εύκολο, νομίζεις, να βρω παλιούς κωδικούς;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω καιρό να πάω στο Γηροκομείο. Η ξύλινη δεν υπάρχει πια, τίποτα (γενικώς), δεν είναι ίδιο.
Αιωνία η μνήμη σου, παππού!
Και της γιαγιάς και της μαμάς και του αδελφού και ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ, είστε ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ και μας "βλέπετε"!...