Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Στεγνώνοντας... με την Χαρούλα Ηλία Φράγκου




 Στεγνώνοντας... με την Χαρούλα Ηλία Φράγκου, στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ.

Υγ. Ξέρω παππού, πως και οι φίλοι σού την φέρνουν πισώπλατα... μα, πλάτη με πλάτη, έχει διαφορά...
Αυτή είναι η πλάτη της Χαρούλας.
Νόμιζα πως το είχε ξεχάσει, μα μού την "φύλαγε", καλώς!
Να 'ναι, καλά!
Γέμισε η μέρα μου Χαρούλα, σήμερα!...

Του ποταμού και της θάλασσας...



...Μόνο αυτό το τραγούδι... και δυνατά... πολύ δυνατά, παππού, μπόρεσε να σταματήσει τα νερά που ξεχύθηκαν καταπιεσμένα στην σημερινή μέρα μου...

Η Χαρούλα Φράγκου άνοιξε απρόοπτα και με χειρουργική τεχνική το φράγμα της ψυχής μου, σήμερα και μ' έπνιξε μ' ένα ξεχωριστό τρόπο λύτρωσης...
Κόσμε χρυσέ, εγώ θα σε κερδίσω, έστω και πνιγμένη, έστω και βοηθούμενη απ' το σωσίβιο της μεγαλοψυχίας των λίγων καλών κολυμβητών που υπήρχαν και θα υπάρχουν δίπλα στη ζωή μου και στο ποτάμι της.

Χαρούλα Φράγκου, "Σ' ευχαριστώ, Σ' ευχαριστώ..."!
Μείνε Καλή Ναυαγοσώστρια, μείνε εκεί ψηλά στο θεωρείο σου, μείνε όπως είσαι, σε παρακαλώ, σ' επιφυλακή, μείνε να σε βλέπω εκεί στη θέση σου, να μη φοβάμαι τα μεγάλα στριμώγματα του ποταμού, να μη φοβάμαι να κολυμπήσω, να μη φοβάμαι το τσάκισμα των βράχων, να μη φοβάμαι τα λασπόνερα, τις όχθες, τους γκρεμούς, να κολυμπάω, να επιπλέω, ώσπου να φτάσω να ξεχυθώ στη θάλασσα, εκεί που όλα τα νερά ενώνονται και γίνονται ένα...

"Ευχαριστώ, Σε!" έμψυχη ΘΕΣΣΑΛΙΑ που φιλοξένησες άπειρες φορές τις μεγάλες συγκινήσεις μου και Στάσεις της ζωής μου!
Να 'ναι μακρύς ο δρόμος σου κι ολόφωτες οι Στάσεις σου, για όλο τον κόσμο, χωρίς κανένα τέρμα!...

Αγαπημένε μου Παππού- Πατέρα, σήμερα, ήθελα να πάω στο χωριό, να κρυφτώ στα γαλαζοπράσινα χρώματά του...
Δεν πήγα. "Πολύχρωμα" εμπόδια με κράτησαν εδώ και κολυμπάω ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, συγκινημένη, ακριβά πλρωμένη και φορτωμένη, αδύναμη να κολυμπήσω σε πραγματικά θαλασσινά νερά.
Σήμερα μετράει το πιο δυνατό μου μπάνιο και η βαθύτερη βουτιά στα έσω μου... μα και στα έξω μου, χάρη της Χαρούλας!
 Για την ψαριά μου, απόδειξη δεν έχω, ακόμα! Θα φτάσει αργά η εφημερίδα στα χέρια μου.
Έφτασαν όμως, οι φωνές και δυο απαγγελίες.
Την πρώτη την διέκοψα απ' την αρχή, γιατί γρατζωνούσε...
Ήταν του άντρα μου.
Η δεύτερη, υπήρξε και η πρώτη.
 Ήταν της Χαρούλας.
Χάιδευε τ' αυτιά της ψυχής, κι εκείνα τα παλιά γνώριμα κορίτσια κολύμπαγαν μαζί σε μπλε θάλασσες...
"Το κατά δύναμιν" της κάθε μιας.
(Η δική μου ιντερνετική δύναμη λύγισε στην ενημέρωση του blog της Χαρούλας, μα εκείνη ξέρει πως να βρίσκεται πάντα, πολύ μπροστά!... Κάποια στιγμή, μελλοντική, ελπίζω πως θα την φτάσω, τουλάχιστον στην ενημέρωση!... Θέμα "φραγμάτων", Χαρούλα μου! Εσύ, ξέρεις!)

 

Υγ. Η φλόγα του καντηλιού μου με καλεί.

Ώρες με κοιτάζει και τρεμοπαίζει κι εγώ σιωπώ, θέλοντας να δω πόσο θ' αντέξει.
"Ήρθε η ώρα ν' αλλάξεις το φυτιλάκι", νοιώθω ότι μου λέει ο Άγιος Εφραίμ, μαζί με τόσα Άλλα... "Ευχαριστώ, ΣΕ, Άγιε Εφραίμ!..."

Υγ. 2, ώρα 6 απογευματινή...

Στεγνώνοντας με την Χαρούλα, εδώ!
 

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Κώστας Λιάπης



"Πατέρα", σήμερα "μίλησε" ο Κύριος Κώστας Λιάπης στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ!
Εγώ... ότι και να συμπλήρώσω, θα είναι άχρηστο...

Κρατάω μόνο στίγματα της ημέρας:
Σήμερα εδώ στη γη, γιορτάζουμε τους πατεράδες.
Σήμερα εδώ στην Ελλάδα, έχουμε εκλογές.
Σήμερα... απ' εδώ κάτω, απ' τη γη, έρχεται κοντά σου ένα συγγενικό και αγαπημένο σας πρόσωπο.
Σήμερα, απ' εδώ κάτω που σου γράφω, είμαι συγκινημένη και λυπημένη μαζί.
Σήμερα είναι μια μέρα πολύ "γεμάτη" από ποικίλα και μπερδεμένα συναισθήματα.
Σήμερα, εκεί πάνω, δεν ξέρω πως νοιώθετε...

Ο πατέρας - Παντελής Θαλασσινός (Lyrics)

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Ναι!

Εσύ, παππού, θα περιμένεις ως την Κυριακή που γιορτάζεις, ως πατέρας!
Ναι;

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Στης Ψυχης το Παρακατω. . . Δημήτρης Μητροπάνος.

Νίκος Διαμαντάκος


Εδώ μου βγήκε κι ένα "Αχ!" μαζί με την εικόκα! Αναστεναγμός! Ο Δάσκαλός μου! Τι να εξηγώ τώρα, γιατί μου βγήκε; Από που να ξεκινήσω; Απ' το Λεύκωμα, απ' το ότι δεν διάβαζα όταν έπρεπε, άστα να πάνε!Στην άλλη ζωή, δάσκαλε, θα παραμείνω και η πρώτη μαθήτρια, γιατί μετά χάλασα... Νίκος Διαμαντάκος, το όνομά του! Κι αυτός με συγκίνησε, πολύ! Του τηλεφώνησα και είπαμε περισσότερα, σχετικά με το άγχος που δεν το θέλεις, αλλά στο φέρνουν τα προβλήματα της ζωής, εκτός αν είσαι αναίσθητος και για τις νουβέλες που δεν έχει κανένα νόημα, το να γεννηθούν από μένα, μόνο και μόνο για να αποδείξω στον κόσμο, αν μπορώ να γράψω αλλιώς ή όχι. Υπάρχουν τόσοι μορφωμένοι και ξεκούραστοι συγγραφείς για να το κάνουν, γιατί να ταλαιπωρούμαι και να ταλαιπωρώ τον κόσμο κι εγώ; Εκείνο που δεν του είπα είναι, ότι σ' εκείνο το "Μακάρι" τελειώνει το είδος, οι γυναίκες ξύπνησαν, τέλος Υπομονής,δύσκολο να πραγματοποιηθεί! Είπαμε και για τα δικά του σχέδια, χάρηκα, γιατί τα δικά του βιβλία έχουν άλλη αξία, τι να ξαναλέμε τώρα; Είμαι πολύ υπερήφανη για τον δάσκαλό μου! Φτάνει!

ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ



ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥ
Χωρίς λόγια. Δε μπορούσα να μη στείλω εκεί!

Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος

Τον κύριο Βασίλη Αναγνωστόπουλο τον ήξερα από παλιότερα, από άλλες εκδηλώσεις, μα με αφορμή τον Βασίλη Μητσάκη και τις εκδηλώσεις τους, τον γνώρισα περισσότερο και τον θαύμασα πολύ!

Γι' αυτό λοιπόν, του χάρισα κι ένα βιβλίο μου, για να με θυμάται κι αλλιώς, εκτός από φωτογράφο!

 Η τιμή του να μου απαντήσει με βιβλίο του και μάλιστα με "Το θέατρο σκιών" στην περιοχή της Καρδίτσας, ήταν το καλύτερό μου!

Το συγκινητικότερο ήρθε μ' ένα τηλεφώνημά του, άλλη μέρα, με μια πολλή τιμητική πρόταση για μένα, που έπρεπε δυστυχώς να αρνηθώ, γιατί ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτούμενες υποχρεώσεις, για πολλούς λόγους, τους οποίους και του εξήγησα.

Με σκλάβωσε η εκτίμησή του!

Μου φτάνει και μου περισσεύει, δεν με νοιάζει, αν θα βρει χρόνο να διαβάσει το βιβλίο μου! Προτιμώ να τον διαθέσει στο να γράψει τα δικά του, να στηρίξει νέους και παλιούς συγγραφείς κι εγώ θα βρω χρόνο στο μέλλον να διαβάσω και τα υπόλοιπα δικά του!
Να 'ναι γερός και τόσο δοτικός, έτσι, πάντα!

Πάμε και στην βιβλιοπαρουσίαση:

Το θέατρο Σκιών
και οι δημιουργοί του
στην περιοχή ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Β. Δ. Αναγνωστόπουλος

Βόλος 2011

Εκδόσεις εργαστηρίου λόγου και πολιτισμού (κατεύθυνση λογοτεχνίας) Πανεπιστημίου ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ



Κώστας Λιάπης


Τι μπορώ να πω εγώ, για τον Κύριο Κώστα Λιάπη;
Παρέδωσε με τα ίδια του τα χέρια το γράμμα του στον άντρα μου, ενώ είχε και γραμματόσημο, για να μην καθυστερήσει η ενημέρωσή του, ότι χάρηκε που το παρέλαβε!
Μεγάλη ανωτερότητα!
Κάποιοι ταλαντούχοι και αξιόλογοι Άνθρωποι, δε θα χάσουν ποτέ το Ύψος τους, γιατί απλά, το έχουν μέσα τους!
Τον "Ευχαριστώ" και υποκλίνομαι! Δεν θα με πειράξει, αν δεν το διαβάσει ποτέ! Ξέρω πόσο πολύτιμος του είναι ο χρόνος του! Εμένα απλά, ΜΕ ΧΟΡΤΑΣΕ!

Τελικά...

Άργησα, αλλά λέω να χορέψω για σένα, απόψε, πατέρα!
Ξέρω ότι έχω καθυστερήσει πολύ, όσον αφορά το βιβλίο σου. Μάλλον ήρθε σε ακατάλληλη στιγμή, αλλά μάλλον, έτσι έπρεπε και να γίνει!
Για όλα πάντα θα υπάρχει κάποιος λόγος. Δεν εξηγείται αλλιώς!
Ότι πιο απρόοπτο μπορούσε να συμβεί, συνέβει αυτή την εποχή!
Δεν θα αραδιάσω τα δικά μου προβλήματα, οι εκλογές και η οικονομική ανασφάλεια μόνο, φτάνει!
Έτσι λοιπόν, βρέθηκαν 50 βιβλία σου στην κυκλοφορία, έτσι, γιατί εγώ το θέλησα. Τόσα λίγα. Της μάννας ήταν πολύ περισσότερα (τα πρώτα) και πάλι θυμάμαι πως υπήρξαν στιγμές που ήθελα να τα μαζέψω.
Έτσι συμβαίνει όταν ανοίγεις την καρδιά σου σε πολλούς. Μετά, για κάποιους μπορεί και να μετανοιώνεις, αλλά το λάθος σου το έχεις ήδη κάνει.
Έτσι είναι παππού! Ευτυχώς, με σένα, λειτούργησα καλύτερα, πιστεύω. Ήταν άλλωστε, τόσα λίγα!
Νοιώθω άσχημα για κάποιους ανθρώπους που αγαπάω και εκτιμάω, και δεν είχα να τους δώσω, μα έχει ο Θεός! Σ' ένα καλύτερο μέλλον, θα το έχουν κι αυτοί, για να μας θυμούνται.
Πάμε παρακάτω. Απ' τα άτομα στα οποία χάρισα (λεφτά δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσω να πάρω από βιβλία - ακόμα το θεωρώ "πούλημα") κάποιοι ήδη το διάβασαν και μου τηλεφώνησαν ή μου έγραψαν, κάποιοι άλλοι δεν βρήκαν τον χρόνο, στο μέλλον! (Είμαι και πολυλογού, θέλει τον χρόνο του!)
Πάντως, μην περιμένεις κριτικές! Οι άνθρωποι των γραμμάτων που το χάρισα είναι μετρημένοι, δεν προλαβαίνουν όλοι να με διαβάσουν, έχουν τα δικά τους και οι απλοί, οι άλλοι, δεν γράφουν! Μόνο αισθάνονται και μας αγαπάνε!
Μας περισσεύει! Τι λες;

Α! Να σου πω το καλύτερο!
"Τελικά, έχεις ταλέντο!" είπε η Χ!
Απίστευτη!
Της πήρε 15 χρόνια να το ξεστομίσει!

Και τ' άλλο:
"Μα, τι ωραίο βιβλίο! Δεν το χορταίνω! Δε θέλω να το τελειώσω! Έχω διαβάσει τόσα βιβλία, μα αυτό, μ' αρέσ' πολύ! Πολύ ρε παιδάκι μ'!"

Και τ' άλλο:
"Μα είναι τόσο τρυφερό!...Κι έκλαιγα. Έκλαιγα...."
"Μα, γιατί έκλαιγες; Αφού γράφει αστεία!"
"Και γι' αυτά έκλαιγα..."

"Κατερίνα, διάβασα το διαφημιστικό! Το πήρα απ' τον άντρα σου. Μη φοβάσαι! Δεν το τσαλάκωσα! Μα, μ' άρεσε τόσο πολύ! Πώς μπορείς και τα γράφεις; Εγώ, ενώ τα σκέφτομαι, δεν μπορώ!"

"Κατερίνα μου, έμεινα στη στάση του Μητροπάνου!"
(Εκεί θα είναι ακόμα! Είναι να μη μείνεις!)

"Μα, γιατί αργεί;"
"Γιατί γύρισε πίσω! Λάθος διεύθυνση έγραφες!"
(Άντε κι άλλο γραμματόσημο! Το βγάλαμε το μεροκάματο! Τι να το κάνω όμως; Τ' αγαπάω!"


Απίστευτος ο απλός ο κόσμος και τόσο αυθόρμητος!

Ο γραμματισμένος;

"Άσε με να το χορτάσω! Δε θέλω να το καταπιώ! Θέλω να το απολαύσω!"

"Δεν προλαβαίνω, θα το διαβάσω το καλοκαίρι στην θάλασσα!"

"Θα το διαβάσω το Σαββατοκύριακο!"

"Το διαβάζω τώρα. Έλα εδώ κυρία μου, εσύ, μεγάλη συγγραφέα! Μα τι ροή είναι αυτή; Τι καλό..."
"Διάβασ' το, μη με ζαλίζεις στα τηλέφωνα!"


"Κατερίνα, σε διαβάζω! Γράφω την φράση σου: ".... στο τραπέζι με δόλωμα την αγάπη!"

Γι' αυτό σου λέω, παππού! Όλοι κάπου μείνανε! Δύσκολες οι εποχές για αναγνώσεις!

Α! Και η Ελένη Γκίκα το διάβασε! Μου έβαλε λέει "10 με τόνο", κι έτσι δεν βγήκα έξω απ' την αίθουσα που της είχα ζητήσει! (Σε σχόλιο του Φεισμπουκ) Άλλωστε, η Ελένη το είχε διαβάσει χειρόγραφο εδώ και 3 χρόνια που της το είχα στείλει και τότε μου είχε πει: "Χίλιες φορές ανώτερο απ' το μάννα!" Τώρα που το είδε και διορθωμένο, σίγουρα θα της άρεσε! Δεν μπορεί! Γράφει τόσα μέσα γι' αυτήν, κι ας έκοψα άλλα τόσα! (Πολλά τα λεφτά, Άρη, ανά 16σέλιδο!Δε βγαίνει! εδώ κόπηκαν σελίδες και σελίδες!)

Η Γιώτα Σπανού, έγραψε, τα ξέρεις! Πάντα πρώτη!
Ο Νίκος Ντακάκης, τα ξέρεις!Λεβέντης!
Ο Γιάννης Τσίγκρας, τα έμαθες! Φίλτατος και ΣΟΦΟΣ!
Ότι ξέχασα, κι ότι προκύψει, θα στο πω.

Πάμε τώρα στα γραμμένα!