Για σένα χόρευαν τα πουλιά, πατέρα...

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Να το θυμάσαι...

Δεν ήταν εύκολο, μην πεις!
Το ανέβαλα.
Δεν ήμουνα έτοιμη για δύσκολα σήμερα.
Ούτε ξέρω αν θα είμαι ποτέ έτοιμη γι' αυτό.
Όταν τηλεφώνησα για την αναβολή, χάρηκα που ο γιος σου δεν είχε κλείσει ποτέ το ραντεβού!
"Το είχε ξεχάσει..."

Ποτέ και για τίποτα εμείς, δεν είμασταν, ούτε θα είμαστε ποτέ!
Πόσο μάλλον σήμερα που βρέχει!

Σε αντίθεση με τα λόγια του τραγουδιού, αν και βρεγμένοι, σήμερα την "φοβηθήκαμε"...
Η παραμικρή σταγόνα μαστιγώνει το βρεγμένο κορμί, την βρεγμένη ψυχή, όλα.

Να το θυμάσαι...
Ποτέ δε θα είμαστε έτοιμοι γι' αυτό, ακόμα κι αν έχει ήλιο!

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Παραλυμένη...



Παραλύω, παππού!
Σου μοιάζει τόσο πολύ ο γιος σου!
Δεν αντέχεται, όχι γιατί μου λείπεις εσύ, άλλωστε ποτέ δεν ζήσαμε μαζί, αλλά μου θυμίζει τόσο πολύ κάποιες εκφράσεις σου, Έλεος!

Μόνο να την βγάλω καθαρή!

Κι είχα πει δεν θα ξαναπεράσω από δω κι ότι το κεφάλαιο έκλεισε προχθές με τα κλειδιά...

Ποτέ μη λες, ποτέ!

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Της συγγνώμης



συγγνώμη που σ' αγάπησα πολύ...

Της στάσης



μια στάση, εκεί

Καθρέφτης



καθρέφτης

Καθρέφτης



καθρέφτης

της σιωπής



δε λες κουβέντα

Το δίχτυ



το δίχτυ

Μαχαίρια 3



αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι

Μαχαίρια 2



αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια

Μαχαίρια 1



τα κορμιά και τα μαχαίρια

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Χωρίς "σύνδεση"

"Ο αριθμός που καλείτε, δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή. Παρακαλούμε ελέγξτε τον αριθμό που καλέσατε ή συμβουλευτείτε τους καταλόγους..."

Ε, πώς ν' αντιστοιχεί;

Μπορεί οι ουρανοί να είναι γεμάτοι καλώδια...

Γράψε, "λάθος" Κατερίνα!